Dlaczego mieszkańcy Andów często dożywają sędziwego wieku?

 

Pomysł na dzisiejszy wpis przyszedł mi do głowy dziś, kiedy z musu musiałam zjeść posiłek w małym lokalu w mieście. W skład dania wchodziły ziemniaki z wody. I wiecie co, wyczułam w nich sól, sporo soli.

Jaki to ma związek z góralami mieszkającymi w Andach? - ma, i to duży. Dieta mieszkańców Andów charakteryzuje się prostotą przygotowania. Potrawy są zazwyczaj gotowane lub pieczone, prawie bez użycia przypraw. I bez soli!

Ale obok prostoty wykonania potraw dochodzi jeszcze odpowiednia, zdrowa dieta oparta na warzywach, owocach i zdrowych tłuszczach. 

Podstawowe składniki diety andyjskiej

Zboża

Najpopularniejsze zboża to Quinoa - to pseudozboże jest prawdziwą gwiazdą kuchni andyjskiej. Bogate w białko, błonnik i minerały, jest doskonałym źródłem energii.

Amarantus - kolejne pseudozboże o wysokiej wartości odżywczej.

Kukurydza - służy do przygotowania wielu potraw, od zup po kukurydziany chleb.

Warzywa i owoce

Ziemniaki - w Andach uprawia się setki odmian ziemniaków, które są podstawą wielu posiłków.

Warzywa korzeniowe - marchew, buraki, pietruszka są bogate w witaminy i minerały.

Owoce andyjskie - takie jak papaja, marakuja, czy aguaymanto są bogate w witaminy i antyoksydanty.

Białko

Mięso - przede wszystkim mięso lamy, alpaki i owcy.

Ryby - w niektórych regionach Andów, gdzie są dostępne źródła wody, spożywane są również ryby.

Strączki - soczewica, fasola są ważnym źródłem białka roślinnego.

Tłuszcze

Tłuszcz zwierzęcy - z lamy lub alpaki, głównie używany do gotowania.

Olej z awokado - bogaty w zdrowe tłuszcze jednonienasycone.

Jak widzicie dieta andyjska wygląda jak recepta wyniesiona od dietetyka. 😂

Dieta andyjska, obfitująca w zboża, warzywa i owoce, jest źródłem błonnika, który pozytywnie wpływa na układ trawienny. Jest również niska w tłuszcze nasycone, co sprzyja zdrowiu serca. Bogactwo witamin i minerałów w tej diecie przyczynia się do zwiększenia odporności oraz wiąże się z mniejszym ryzykiem chorób serca, cukrzycy i otyłości.

Nic dziwnego, że mieszkańcy Andów często dożywają sędziwego wieku.