Perz to nie tylko chwast, to w trudnych czasach ratunek przed głodem

 

Perz, to potępiany w czambuł chwast pospolity. Ale zanim wyrzucicie go z ogródka, to zapoznajcie się, jaki to skarb z punktu widzenia ziołolecznictwa.

W składzie kłączy perzu znajdują się między innymi: olejki eteryczne, saponiny, sole mineralne i węglowodany, w tym mannitol i fruktany. Jednym z najważniejszych z fruktanów w kłączach perzu jest inulina. To bardzo cenny składnik, ponieważ jest prebiotykiem, a więc pobudza rozwój flory bakteryjnej w jelitach.

Z innych ważniejszych składników perzu warto wymienić również witaminę C oraz inozytol, który bywa nazywany witaminą B8. Inozytol ma wiele pozytywnych zastosowań – może poprawiać nastrój, ponieważ uczestniczy w syntezie neuroprzekaźników. Jest obecny również podczas syntezy hormonów (m.in. tarczycy) oraz jest składnikiem męskiego nasienia.

Na jakie schorzenia pomaga perz?

Moja babcia mówiła, że nie ma lepszego lekarstwa na problemy z pęcherzem lub na kamienie nerkowe niż herbatka z kłączy perzu. Babcia miała rację, bo jej doświadczenia z ziołami zostały potwierdzone naukowo.

Uwaga, należy powstrzymać się od stosowania tego zioła w przypadku niedrożnych dróg moczowych!

Kłącze perzu jest również wskazane dla diabetyków. Mogą je zażywać nie tylko w postaci naparów, ale także jako dodatku do sałatek czy innych potraw. Perz obniża poziom cukru, a ponadto – poziom “złego” cholesterolu LDL. 

Zielarze polecali go już dawniej na wszelkie problemy wątrobowe i żołądkowe. Dziś wiemy dzięki odkryciu wspomnianego inozytolu, że faktycznie perz może pomagać w drobniejszych dolegliwościach tego typu.

Mężczyznom pomaga również w przypadku przerostów gruczołu krokowego. Poza tym perz ma właściwości antybakteryjne i wykrztuśne.

Ciekawostki na temat perzu

W średniowieczu, świeży sok z kłaczy perzu używany był jako środek przeciwko pasożytom jelitowym. W okresie niedostatku czy wręcz głodu w Polsce, Niemczech czy Finlandii, używano wysuszonych i zmielonych kłaczy perzu jako domieszki do mąki z której wyrabiano ciasto do wypieku chleba perzowego, a także do wyrobu lekkiego piwa czy do filtracji wina.

W okresie I wojny światowej w dotkniętych głodem rejonach Niemiec i Francji, ze sproszkowanych kłączy perzu wypiekano placki oraz sporządzano namiastkę słodkiego syropu o nazwie „Mellago Graminis”, którym słodzono różne napoje.

źródła: 

Perz – chwast czy prozdrowotne zioło? (Cefarp)

Perz właściwy. Chwasty bez tajemnic – najważniejsze cechy, występowanie, szkodliwość, ciekawostki (T. Sekutowski).