Przejdź do głównej zawartości

Nadmierna potliwość i nieprzyjemny zapach stóp

Autorem artykułu jest Elka kowalska

Dobre wychowanie wymaga zdjęcia butów zanim wejdziemy na dywany gospodarza domu. Niby prosta czynność, ale nie dla tych co mają problemy z nieprzyjemnym zapachem stóp. Wszyscy chcemy być akceptowani przez rówieśników i znajomych z najbliższego otoczenia. Niestety czasami nasze dolegliwości to uniemożliwiają.

Nieprzyjemny zapach stóp połączony z nadpotliwością to dolegliwość, która może spotkać każdego, bez względu na wiek. Jest to choroba uciążliwa, ponieważ często nie pozostaje bez odzewu ze strony otoczenia. Społeczeństwo izoluje się od takich osób, przypinając im jednocześnie łatkę brudasów nie znających podstaw higieny. 
Jest to sytuacja niekomfortowa zwłaszcza dla chorego, który zaczyna oddalać się od przyjaciół i znajomych. Te wszystkie czynniki powodują niską samoocenę, która często prowadzi do depresji i rezygnacji z aspiracji zawodowych. Jednak zamiast się poddawać należy walczyć o godne i szczęśliwe życie.

Pot to nic innego jak obronna reakcja organizmu przed przegrzaniem. Dlatego w miejscach, gdzie jest bardzo ciepło lub po wysiłku fizycznym pocimy się bardziej. Najwięcej gruczołów potowych znajduje się pod pachami i na stopach. Pot sam w sobie nie jest substancją zapachową, ponieważ w 99% składa się z wody. Pozostała część to potas, magnez, kwas mlekowy itp. 
Za zapach odpowiadają bakterie wspierające jego  rozkład. Nie bez znaczenia jest także nasza codzienne odżywianie. Intensywniejsza woń będzie przy diecie opartej głównie na cebuli, czosnku czy kalafiorze. Jesteśmy tym czym jemy i tym właśnie pachniemy.
Przy nadmiernym poceniu oraz nieprzyjemnym zapachu stóp należy podjąć pewne działania. Na każdą porę roku powinniśmy być zaopatrzeni w co najmniej dwie pary butów ze skóry lub tkaniny umożliwiającej nodze „oddychanie”. Po całodniowym noszeniu, należy odstawić buty w miejscu umożliwiającym im wyschnięcie. Unikamy szczelnych i ciemnych szaf. Należy je suszyć przez co najmniej 24 godziny. 
Dlatego następnego dnia powinniśmy sięgnąć po inną parę. W przeciwnym razie bakterie nagromadzone w mokrym obuwiu będą się nagromadzały i powodowały nieprzyjemny zapach. Nie można też zapomnieć o odpowiednim tworzywie z jakiego zrobione powinny być skarpetki. Najlepiej jak będzie to materiał lub tworzywo naturalne przyjazne dla skóry.
Walkę z nadmierną potliwością i brzydkim zapachem umożliwiają także kosmetyki, takie jak dezodoranty czy antyperspiranty przeznaczone do pielęgnacji stóp. Rynek kosmetyczny może się pochwalić dużym asortymentem w tym zakresie.
Jeżeli żadna z tych metod nie przyniesie pożądanych skutków to warto skonsultować się z lekarzem. Szkoda życia na depresje, w końcu mamy je tylko jedno :)

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Amarantus szorstki (Szarłat szorstki), chwast który można jeść

Amarantus szorstki nie jest lubiany przez rolników. Jako uciążliwy chwast bardzo wpływa na plony oraz na jakość upraw kukurydzy czy buraka. A jednak, listki młodej rośliny można dodawać do sałatek, te starsze, wraz z pędami są wartościową paszą dla świń. Szarłat szorstki zawiera garbniki, sole mineralne, duże ilości witaminy C i jeszcze więcej pełnowartościowego białka. Jednak najbardziej odżywcze są nasiona, które po o czyszczeniu z plew mogą być wykorzystywane jako mąka. Z awierają 9% tłuszczu, 19% białka i 41% skrobi.

Co jeść w chorobie wrzodowej? - galareta z kurczaka

Choroba wrzodowa wymaga całkowitego przestawienia swojej diety. Czy są to wrzody na dwunastnicy, czy wrzody żołądka wymagania dotyczące pożywienia są identyczne. Nie można jeść tłustych mięs, nie można stosować ostrych przypraw, nie można jeść roślin strączkowych, nie wolno jeść niektórych warzyw i owoców itd. Co więc można jeść? Mimo, że jesteśmy trochę ograniczeni nie jest tak źle. Na początek proponuję bardzo prostą potrawę - kurczaka w galarecie . W iadomo że wrzodowcom poleca się jeść wszelkie budynie, kisiele i galaretki. I dlatego danie które proponuję, będzie dobrym wyborem. Na początek ważna sprawa: rezygnujemy ze skrzydełek czy nóżek, a to dlatego że skórka i zawarty w niej tłuszcz nie będzie służył choremu . Dlatego najlepiej aby była to galaretka tylko z chudej piersi z kurczaka. Na początku zaczynamy od wywaru warzywnego. I tu zaczynają się schody, bo nie można ugotować wywaru z ostrymi przyprawami które mogłyby spowodować pogorszenie stanu chorobowego. Do wy

Pokrzywa jamajska, roślina która może zastąpić konopie siewne

  Ciekawego odkrycia dokonali naukowcy z Brazylii. Odkryli oni substancję CBD (kojarzoną dotąd z konopiami)  w owocach i kwiatach rośliny Trema micrantha blume , nazywanej potocznie „pokrzywą jamajską”.  Przypomnę, że CBD jest powszechnie stosowane w leczeniu epilepsji, przewlekłego bólu i lęku, chociaż skuteczność tej substancji jako środka leczniczego wciąż jest przedmiotem badań.  Więcej na stronie .

Co jeść w chorobie wrzodowej? - pulpeciki na parze z cielęciny z patatami i buraczkami

Choroba wrzodowa wymaga całkowitego przestawienia swojej diety. Czy są to wrzody na dwunastnicy, czy wrzody żołądka wymagania dotyczące pożywienia są identyczne. Nie można jeść tłustych mięs, nie można stosować ostrych przypraw, nie można jeść roślin strączkowych, nie wolno jeść niektórych warzyw i owoców itd. Pulpeciki cielęce na parze z patatami i buraczkami. Osoba cierpiąca na wrzody może jeść jedynie chude, wysokiej jakości mięso. Dlatego warto poszukać cielęciny z dobrego źródła. Cielęcinę mielimy. Do porcji około 50-60 deko dodajemy jedno jajko, pół namoczonej w wodzie i odsączonej suchej bułki (najlepiej przez siebie ususzonej) oraz przyprawy, które może spożywać osoba cierpiąca na wrzody żołądka czy dwunastnicy. Ja dodaję majeranek, zioła prowansalskie oraz odrobinę soli. Z całości formuję niewielkie kulki i wkładam do koszyka z parowaru na najniższej półce. W międzyczasie obieram pataty, kroję na plastry grubości około 1 cm. Wkładam na wyższą półkę parowaru. Zar

Na trądzik - domowe leczenie naturalne. Biblia pryszczatego :)

Trądzik (ang. acne) to choroba zapalna skóry, typowa dolegliwość okresu dojrzewania, jednak może się przedłużyć na wiek średni lub nawet późniejszy. Sposoby jego leczenia są zależne od jego rodzaju. Trądzik dzielimy na: - Trądzik pospolity (młodzieńczy, zwykły) , czyli twarde, bolesne i powiększające się grudki. Po pewnym czasie na ich szczycie pojawia się żółty czubek i zapalna otoczka, wówczas pękają i uwalniają ropę. Podczas gojenia mogą tworzyć się blizny. Jest to typowa dolegliwość okresu dojrzewania, która zwykle ma swój szczyt między 17. a 21. rokiem życia - czworo na pięciu nastolatków cierpi na trądzik pospolity. Jednak może się przedłużyć na wiek średni lub nawet późniejszy - około 10% populacji choruje na zmiany trądzikowe po 40. roku życia.  Objawy Dla tego typu zmian trądzikowych charakterystyczna jest obecność zaskórników, czyli wągrów (zatkane gruczoły łojotokowe (pory) zlokalizowane głównie w mieszkach włosowych), wokół których występują zmian